حدیث 56 باب الایمان، صحیح بخاری

حَدَّثَنَا الْحَكَمُ بْنُ نَافِعٍ قَالَ أَخْبَرَنَا شُعَيْبٌ عَنْ الزُّهْرِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي عَامِرُ بْنُ سَعْدٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ أَنَّهُ أَخْبَرَهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ "إِنَّكَ لَنْ تُنْفِقَ نَفَقَةً تَبْتَغِي بِهَا وَجْهَ اللَّهِ إِلَّا أُجِرْتَ عَلَيْهَا حَتَّى مَا تَجْعَلُ فِي فَمِ امْرَأَتِكَ"

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: "تو هیچ نفقه‌ای (هزینه‌ای) را که با آن قصد [رضایت] وجه الله جل جلاله را داشته باشی، صرف نمی‌کنی، مگر اینکه به خاطر آن پاداش داده شوی؛ حتی آنچه را که در دهان همسرت می‌گذاری."

این حدیث شریف، که از طریق صحابی بزرگوار، سعد بن ابی وقاص رضی الله عنه، روایت شده است، بر اهمیت نیت خالصانه در تمام اعمال، به ویژه در انفاق و خرج کردن مال تأکید دارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم توضیح می‌دهند که هرگونه نفقه‌ای که انسان با نیت کسب رضایت الله جل جلاله انجام دهد، حتی اگر بسیار کوچک و در ظاهر عادی باشد، مانند غذا دادن به همسر، پاداش الهی در پی خواهد داشت. این نشان می‌دهد که عبادات و اعمال نیکو فقط به کارهای بزرگ و آشکار محدود نمی‌شوند، بلکه شامل کوچک‌ترین کارهای روزمره نیز می‌شوند، به شرطی که نیت الهی در آن‌ها وجود داشته باشد.